به گزارش خبرگزاری لاتین نیوز، رئیس جمهور کلمبیا، در نشستی با حضور کشاورزان و نمایندگان بخش های تولیدی و صادراتی کشورش اعلام کرد: کلمبیا وارداتش به کشور همسایه، ونزوئلا را 20 درصد افزایش خواهد داد. وی افزود: با رئیس جمهور مادورو صحبت کرده ام و هر دو دستورات لازم را به بخش های مربوطه برای افزایش مراودات و مبادلات بین دو کشور صادر کرده ایم.

   سنتوس همچنین فهرستی از خریدهای ونزوئلا را بدین شرح اعلام کرد:

40 هزار تن شیرخشک، 42 هزار تن گوشت، 6 هزار تن کره و مارگارین، 20هزار تن روغن، 32هزار جعبه تخم مرغ، 1میلیون و هفتصدهزار جوجه یک روزه

   وی ارزش مالی این اقلام را بعنوان اولین درخواست ونزوئلا طی چند ماه گذشته، 600 میلیون دلار اعلام کرد. رئیس جمهور همچنین صنعت گردشگری و سرمایه گذاری در بخش های اقتصادی را از دیگر اهداف قابل پیگیری در ونزوئلا دانست که سرمایه گذاران کلمبیایی باید به آن تشویق شوند.

   اکنون با نگاهی به ارقام مذکور و همچنین لحاظ کردن روابط سیاسی دوستانه، مثبت و رو به رشد جمهوری اسلامی ایران با ونزوئلا، این سوال پیش می آید که آیا مسوولین جمهوری اسلامی ایران نیز نسبت به گسترش روابط اقتصادی با ونزوئلا تدابیری اندیشیده اند؟

   آیا کشوری که صرفا در طی یک درخواست تجاری از همسایه اش، به اندازه یک پنجم از کل وارداتش از آن کشور خرید می کند نمی تواند بازاری مناسب برای تجار و سرمایه گذاران کشور دوست و هم فکرش یعنی ایران باشد؟

   آیا مسوولین جمهوری اسلامی ایران از این پتانسیل بالقوه و آماده استفاده خواهند کرد و یا با سهل انگاری در گسترش روابط حسنه بین دو کشور، این بازار بزرگ را به رقبا واگذار خواهند کرد؟!